هزینه های درمانی و نحوه رسیدگی مالیاتی، معمولا مورد ابهام صاحبین کسب و کار و فعالین اقتصادی که در هر صورت مودیان مالیاتی نیز هستند، می باشد.در ذیل این مطلب به بررسی هزینه های درمانی و نحوه رسیدگی مالیاتی در هیات حل اختلاف مالیاتی، می پردازیم… این ابهام تحت عنوان سوال مطرح شده
چگونگی رسیدگی و کسر هزینه های درمانی پس از اعتراض در هیات
? مودی پس از صدور برگ تشخیص تقاضای کسر هزینه درمانی خود را دارد ، پرونده در هیات حل اختلاف مالیاتی در حال رسیدگی است. هیات حل اختلاف حق کسر هزینه درمانی را دارد؟
? هیات حل اختلاف مالیاتی مرجع رسیدگی به کلیه اختلافات مالیاتی است و لذا می تواند راسا در اجرای ماده ۱۳۷ نسبت به کسر هزینه های درمانی بر اساس مستندات ارائه شده اقدام نماید.
? البته اگر مودی بیمه تکمیلی داشته باشد ، وجوهی که از این بابت از طریق هر نوع بیمه دریافت داشته قابل کسر از درآمد وی نبوده و فقط آن بخش از هزینه ها که مودی شخصا پرداخت نموده و توسط بیمه ها جبران نشده قابل کسر از درآمد مشمول مالیات است.
چگونگی کسر هزینه های حق بیمه عمر و زندگی از درآمد مشمول مالیات
مطابق دادنامه شماره ۲۷۹ مورخ ۲۸/ ۲/ ۱۴۰۰ هیات عمومی دیوان عدالت اداری
◾️کسر حق بیمه‌های عمر و زندگی از درآمد مشمول مالیات مؤدی محدود به شخص حقوق بگیر نیست و افراد تحت تکفل وی را دربرمی‌گیرد
◾️رأی هیأت عمومی
?به موجب ماده ۱۳۷ قانون مالیاتهای مستقیم : «هزینه‌های درمانی پرداختی هر مؤدی بابت معالجه خود یا همسر و اولاد و پدر و مادر و برادر و خواهر تحت تکفل در یک سال مالیاتی به شرط اینکه اگر دریافت کننده مؤسسه درمانی یا پزشک مقیم ایران باشد دریافت وجه را گواهی نماید و چنانچه به تأیید وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به علّت فقدان امکانات لازم معالجه در خارج از ایران صورت گرفته است پرداخت هزینه مزبور به گواهی مقامات رسمی دولت جمهوری اسلامی ایران در کشور محل معالجه یا وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی رسیده باشد، همچنین حق بیمه پرداختی هر شخص حقیقی به مؤسسات بیمه ایرانی بابت انواع بیمه‌های عمر و زندگی و بیمه‌های درمانی از درآمد مشمول مالیات مؤدی کسر می‌گردد. در مورد معلولان و بیماران خاص و صعب العلاج علاوه بر هزینه‌های مذکور هزینه مراقبت و توانبخشی آنان نیز قابل کسر از درآمد مشمول مالیات معلول یا بیمار یا شخصی که تکفل او را عهده‌‌دار است، می‌باشد.»
?نظر به اینکه به موجب حکم این ماده در مورد کسر حق بیمه پرداختی هر شخص حقیقی به مؤسسات بیمه ایرانی از درآمد مشمول مالیات مؤدی، قانونگذار در مقام بیان میان انواع بیمه‌های عمر و زندگی و بیمه‌های درمانی تفاوتی قائل نشده است، بنابراین عبارات مورد شکایت از بخشنامه شماره ۴۴؍۹۸؍۲۰۰-۱۴؍۵؍۱۳۹۸ رئیس کل سازمـان امـور مالیاتی کشور بـه شرح مندرج در گردش کار از آن جهت که کسر حق بیمه‌های عمر و زندگی از درآمد مشمول مالیات مؤدی را به شخص حقوق بگیر محدود کرده و افراد تحت تکفل وی از حکم قانونگذار مستثنی شده است، خلاف قانون و خارج از حدود اختیار بوده و مستند به بند ۱ ماده ۱۲ و مواد ۱۳ و ۸۸ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال ۱۳۹۲ از تاریخ تصویب ابطال می‌شوند.
بدون دیدگاه